Επισκεφθείτε

Δείτε πληροφορίες για αυτό το ιστολόγιο εδώ.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε GReACTIV.

e-mail σε οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων

από:		ELOK <elok.ath@gmail.com>
προς:		iec@amnesty.org,  athens@amnesty.org.gr,  contact@breakthrough.tv,  carterweb@emory.edu,  rights@cesr.org,  humlaw@wcl.american.edu,  cohre@cohre.org,  info@freedomhouse.org,  blatche@hrw.org,  berlin@hrw.org,  paris@hrw.org,  webmaster@hri.ca,  info@hri.ca,  international.secretariat.brussels@hrwf.org,  info@ihra.org.in,  support@ihra.org,  info@ihra.co.in,  info@ilhr.org,  IPHR@iphronline.org,  info@internationalpropertyrights.org,  ipo@i-p-o.org,  info@i-p-o.org,  information@ishr.ch,  ishr@ishrny.org,  info@ishr.org,  admin@justice.org.uk,  pi@protectioninternational.org,  dcoffice@advocacynet.org,  info@airecentre.org,  private.office@coe.int,  mja@euromedrights.bet,  map@euromedrights.net,  eedda@otenet.gr,  webmanager@ohchr.org,  InfoDesk@ohchr.org,  droi-secretariat@europarl.europa.eu
κοιν.:		marietta.giannakou@europarl.europa.eu,  rodi.kratsa-tsagaropoulou@europarl.europa.eu,  georgios.papastamkos@europarl.europa.eu,  konstantinos.poupakis@europarl.europa.eu,  kriton.arsenis@europarl.europa.eu,  nikolaos.chountis@europarl.europa.eu,  nikos.chrysogelos@europarl.europa.eu,  spyros.danellis@europarl.europa.eu,  dimitrios.droutsas@europarl.europa.eu,  nikolaos.salavrakos@europarl.europa.eu,  georgios.toussas@europarl.europa.eu
ημερομηνία:		2 Απριλίου 2013 - 2:12 μ.μ.
θέμα:		VIOLATION OF HUMAN RIGHTS IN GREECE

Please find attached file regarding violation of human rights in Greece. 

We would greatly appreciate any response from you.

Thank you 

ELOK

elok.ath@gmail.com
el-ok.blogspot.gr                 
facebook.com/elok.ath
twitter.com/ElokAth

ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΗ ΘΕΣΕΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

από:		ELOK <elok.ath@gmail.com>
προς:		gram_pe@nd.gr,  info@syn.gr,  pasok@pasok.gr,  info@anexartitoiellines.gr,  xrushaugh@gmail.com,  info@dimokratikiaristera.gr,  KKE Communist Party of Greece <cpg.kke@gmail.com>
κοιν.:		info@dimiourgiaxana.gr,  laos@laos.gr,  contact@ecogreens.gr,  epitropes2010@gmail.com,  koinwnia@koinwnia.com,  info@pirateparty.gr,  info@koinonikisymfonia.gr,  info@neamera.gr,  pressantarsya@gmail.com,  info@dimiourgikoipolites.gr,  kinpol@otenet.gr,  Greek Liberals Steering Committee <se@greekliberals.net>,  Κόμμα ΔΡΑΣΗ <drassi@drassi.gr>,  info@koinoniaaxion.gr,  6977777777@lemoni.com
ημερομηνία:		2 Απριλίου 2013 - 12:21 μ.μ.
θέμα:		ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΗ ΘΕΣΕΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ Προς τα πολιτικά κόμματα, Στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό που χαρακτηρίζεται από έλλειψη σοβαρότητας και ανευθυνότητα συνηθίζεται: α)  τα κόμματα να εκφράζουν ασαφείς, γενικές και αόριστες θέσεις επι διαφόρων θεμάτων β) βουλευτές να εκφράζουν πολυπλοκότητα απόψεων αρκετά διαφορετικών από την επίσημη θέση των κομμάτων τους δημιουργώντας μεγάλη σύγχυση γ) τα κόμματα όταν έρθουν στην εξουσία να εφαρμόζουν διαφορετικές πολιτικές απο τις θέσεις τους. Αυτό πρέπει να αλλάξει για όλα τα πολιτικά ζητήματα, εάν θέλουμε να είμαστε σοβαρή χώρα. Η ΕΛΟΚ ασχολείται με οικιστικά προβλήματα που περιγράφονται στο επισυναπτόμενο αρχείο. Είναι αυτονόητο ότι όλα τα κόμματα όπως και όλοι οι πολίτες είναι υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος.  Το θέμα είναι με ποιους τρόπους, με τι κόστος, εις βάρος ποιων, καταπατώντας ποιες αρχές, αξίες  και ανθρώπινα δικαιώματα επιτυγχάνεται αυτη η προστασία.  Εάν το κράτος απαλλοτρίωνε χωρίς αποζημίωση  το ένα τρίτο των πολυκατοικιών των ελληνικών πόλεων και στην θέση τους φτιάχνονταν χώροι πρασίνου, θα ήταν μια πολύ καλή πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος και θα διόρθωνε αρκετά από τα προβλήματα των πόλεων.  Θα ήταν όμως δίκαιη ; Στα πλαίσια αλλαγής σοβαρότητας και υπευθυνότητας του πολιτικού σκηνικού ζητάμε: α) να εκφράσετε σαφείς, αναλυτικές και λεπτομερείς θέσεις επί του ζητήματος β) εάν δεν ντρέπεστε για αυτές τις απόψεις, να τις αναρτήσετε στην ιστοσελίδα σας και να τις δημοσιοποιήσετε με άλλους τρόπους γ) να δώσετε οδηγίες στους βουλευτές σας να ενημερώνουν πρώτα για την επίσημη θέση του κόμματος και στη συνέχεια να αναπτύσσουν τις διαφορετικές ιδέες τους, πράγμα που δεν είναι  μεμπτό αρκεί να διευκρινίζεται ότι αποτελεί προσωπική άποψη.  δ) να δεσμευτείτε ότι τις θέσεις αυτές θα εφαρμόσετε εάν κυβερνήσετε. Εμείς θα αναλάβουμε να ενημερώσουμε  για τις θέσεις σας το  25% του εκλογικού σώματος που έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την έκβαση  του ζητήματος. Ευχαριστούμε, ΕΛΟΚ elok.ath@gmail.com el-ok.blogspot.gr                  facebook.com/elok.ath twitter.com/ElokAth

Greek State violates human rights for decades

Hundreds of thousands of Greek citizens have bought agricultural land next to cities in order to build a home. They followed all the legal procedures, made the appropriate checks at the Land Registry and paid taxes. Some time after the land was acquired, the Greek State with the Forest Agency characterized arbitrarily their land as “forest area” and claimed it as public. The citizens must go to courts to prove that the land is private which is very expensive, time consuming and almost impossible to win given the insanity of greek laws.  Even if they win their case in the Greek courts, they only thing they can do with their land is to pay taxes since any use of land is prohibited in forest areas.  The Greek laws are irrationally strict on what is “forest area”.  If 25% of some land was covered with bushes 70 years ago, then it is considered ‘forest area’. 

People who get tired of not being able to use their land as intended and decide to build a house have two choices. Either bribe foresters, city planning officials and in some cases judges, or be treated as the worst criminals with many years sentencing, hundreds of thousands of euros fines and threat of demolition.

In many other cases people have built homes with legal building permits and are threatened with unbearable fines and demolition because after the completion of the house their land was characterized “forest area”.  Foreign citizens that bought land for leisure purposes and local or foreign business investors that bought land for business development have faced similar problems and new investors are reluctant to buy land in Greece.

Housing Associations and companies took their cases to the European Court of Human Rights and won in all occasions.  High compensations were ruled which the Greek State has not paid. The vast majority of people facing these problems are of medium and low income and cannot afford such legal expenses. They are also financially exhausted  from Greek court expenses  and the cruel fines imposed on them.

The population of Greek cities has increased tremendously in the past 60 years. Greek authorities were not able to expand city and town limits in pace with the population growth because of; a)  many areas around the cities are characterized “forest areas”  b) state incapacity.  Crowding, traffic jams, parking difficulty, very high summer temperatures, low living space per occupant ratio, lack of green areas are all results of this inability. The majority of suburbs are not real suburbs but areas with multistory buildings which have small gardens.  Although Greece has low density population, it’s cities have very high.

Many residential areas have developed in greek cities, especially Athens, outside town boundaries.  These areas, since they do not belong in any town, face water supply, drainage, electricity, carbage collection and roads problems.  The Greek state refuses for decades to expand town boundaries and include these areas in town plans.

The two ruling parties, PASOK and Nea Demokratia make promises about providing solutions to the problem and never do, in order to have citizens as “political hostages”, keep getting votes and collect heavy fines. They also fear  strong opposition from various groups :

a)     Left wing parties since a large number of their voters are radical fanatic environmentalists and also according to their political ideology everything belongs to the State.

b)     Lawyers Association since there are hundreds of legal cases every year in courts.

c)       Foresters Association because state foresters make an extra income from bribes. 

d)     Many judges for the same reason as above. 

e)     Environmental NGO’s to justify their existence.

We do not want to harm the environment but protect it.  The vast majority of our members love nature which is the main reason that made them buy land in a natural environment.  There are solutions that preserve the environment, protect human rights and promote economic growth. They have not been implemented for decades due to the corrupt system described above and the incompetence of the “medieval” Greek State.

This is one example of  Greek governmental “malfunction” that contributed to the greek financial crisis  and costed trillions of  euros to people around the world. A solution would not make Greece’s economic problem disappear but would definitely provide “some push”.  Construction and real estate activity will improve, foreign investment will rise, more taxes will be collected. 

We are proposing policies that are implemented in other developed countries. For instance in US and many other countries, construction is permitted in what is considered a “forest area” by Greek laws. In many developed countries someone can get permission to cut trees by paying the cost of replacement.

ELOK stands for Elliniki Laiki Oikistiki Kinisi which means Hellenic Populist Residential Movement. It’s a countrywide coordination committee of various local grass-roots groups and organizations that deal with residential issues and mainly with what is known as “forest areas problem”.  It represents people from all political ideologies and income levels and according to estimations over 25% of the voting population. If necessary, the movement will transform to a political party.

It is not for the purpose of this document to go in to the details of the problem and the proposed solutions but to provide a general briefing. We are at your disposal for further information.

Μια πιο ακραία άποψη ανάμεσα μας

Το διεφθαρμένο πολιτικο-οικονομικό  σύστημα που σκοπό έχει τον πλουτισμό των μελών του εις βάρος των υπολοίπων επιχειρεί με αιχμή του δόρατος το μεσαιωνικό, βάναυσο, άδικο, ανάλγητο, καταπιεστικό  Ελληνικό κράτος

να υφαρπάξει τις περιουσίες των Ελλήνων πολιτών χωρίς να δώσει αποζημίωση, καταπατώντας το Σύνταγμα και τα ατομικά δικαιώματα.  Το «δασικό πρόβλημα»  είναι άλλο ένα “colpo grosso”  τύπου Χρηματιστηρίου. Τότε οι «κολλητοί»  και οι «συστημικοί» που ήταν «μέσα στο κόλπο» πλούτισαν σε βάρος των πολλών που ήταν «έξω από το κόλπο».  

Οι περιουσίες των πολιτών  θα γίνουν πολλά μηδενικά σε λογαριασμούς στην Ελβετία με την ακόλουθη διαδικασία : 1) θα περάσουν στο Δημόσιο 2) στα πλαίσια της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας θα περάσουν σε κολλητούς υπουργών για εκμετάλλευση 3) θα γίνουν πολλά μηδενικά σε λογαριασμούς στη Ελβετία από τις μίζες.

Φαινομενικά επικρατεί ηρεμία. Kρατάμε στάση αναμονής και προετοιμαζόμαστε σε περίπτωση που το σύστημα μέσω του κράτους προχωρήσει στο σχέδιο αρπαγής των περιουσιών μας. Θα υπερασπιστούμε τις περιουσίες μας με κάθε τρόπο. Ενδεχομένως από εκεί να ανάψει το φυτίλι που θα πυροδοτήσει την εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελληνική κοινωνία.  Η αστυνομία και ο στρατός θα πρέπει να αποφασίσουν με ποιo μέρος είναι. Με τους κλέφτες η τους νοικοκύρηδες Έλληνες πολίτες;

Μηνύσεις γιατί άνοιξε αντιπυρικές ζώνες. Το «άκρον άωτον» της γραφειοκρατίας

Με την έναρξη της φετινής αντιπυρικής περιόδου (τον Μάιο), ο δασάρχης Καπανδριτίου υπέβαλε σωρεία μηνύσεων εναντίον του δημάρχου Μαραθώνα Σπύρου Ζαγάρη. Και τούτο γιατί ο τελευταίος, πειθαρχώντας στις υποδείξεις του υπουργείου Εσωτερικών και της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, προσπάθησε να ανοίξει αντιπυρικές ζώνες στα δάση της περιοχής του, προκειμένου να τα προστατεύσει στο ενδεχόμενο πυρκαγιάς...

Οπως κατήγγειλε ο ίδιος ο δήμαρχος Μαραθώνα, για κάθε αντιπυρική ζώνη που άνοιξε με τα μηχανήματα του δήμου... εισέπραξε αντίστοιχα και μία μήνυση!

Ως επακόλουθο τούτης της γελοιότητος, κατόπιν εισαγγελικής κλήσεως, ο δήμαρχος του Μαραθώνα πριν από έναν περίπου μήνα προσήλθε ενώπιον του ειρηνοδίκη Καπανδριτίου και κατέθεσε (ανωμοτί) απολογητικό υπόμνημα, κατηγορούμενος (ο βέβηλος) για τη διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών, ώστε να προστατεύσει το δάσος!

«Είναι παράδοξο το υπουργείο Εσωτερικών να διαθέτει λεφτά στους δήμους για τη διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών και το αρμόδιο δασαρχείο να μας απαγορεύει να κάνουμε διάνοιξη των εν λόγω ζωνών για να προστατεύσουμε το δάσος», είπε χαρακτηριστικά ο δήμαρχος Μαραθώνα Σπύρος Ζαγάρης.

Πρόσθεσε μάλιστα ότι όταν το 2007 η Αττική είχε πάλι κηρυχθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης λόγω των πυρκαγιών, προσπάθησε να κάνει διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών στο Κάτω Σούλι, με αποτέλεσμα να υποβληθούν εναντίον του τέσσερις μηνύσεις από το Δασαρχείο Καπανδριτίου, εν ονόματι του ότι η περιοχή είναι «δασική έκταση χαμηλής βλάστησης»!

Αποφάσεις Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων και ΣτΕ

Α) Ευρωπαϊκά Δικαστήρια

Oικοδομικός Συνεταιρισμός των Υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδος

Οι Ευρωπαίοι δικαστές καταδίκασαν την Ελλάδα για παράνομη στέρηση της ακίνητης περιουσίας του Οικοδομικού Συνεταιρισμού.  Τα μέλη προσέφυγαν στο Ευρωδικαστήριο ζητώντας αποζημίωση 2,2 δισ. ευρώ (τόσο αποτιμήθηκε το ακίνητο) για υλική βλάβη και 100.000 ευρώ για ηθική βλάβη.

Η υπόθεση αφορά έκταση 7.353 στρεμμάτων γης καλλιεργούμενης χέρσας και με δασικές ζώνες που απέκτησε το 1966 ο Παραθεριστικός Συνεταιρισμός Υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδος στην Παλαιά Φώκαια Αττικής, με σκοπό την κατασκευή παραθεριστικών κατοικιών.

Ο νομάρχης έδωσε τότε σχετική έγκριση, ακολούθησε δύο χρόνια αργότερα έγκριση πολεοδομικής μελέτης από τον υπουργό Δημοσίων Εργων, αλλά εναντιώθηκε αργότερα ο υπουργός Γεωργίας, προβάλλοντας ιδιοκτησιακά δικαιώματα του Δημοσίου. Υστερα από 16ετή δικαστικό αγώνα ο συνεταιρισμός δικαιώθηκε για το ιδιοκτησιακό και το 1995 το υπουργείο Οικονομικών επέβαλε υψηλότατους φόρους 14,5 εκατ. ευρώ για το διάστημα 1982-1992, γεγονός που προκάλεσε νέα δικαστική διαμάχη, που εκκρεμεί ακόμα. Παράλληλα ένα τμήμα της έκτασης χαρακτηρίστηκε δασικό (παραμένει εκκρεμές στην Επιτροπή Δασικών Αμφισβητήσεων), ενώ μπήκαν νέοι μεγάλοι περιορισμοί δόμησης με Προεδρικό Διάταγμα προστασίας της Λαυρεωτικής.

Τις προσφυγές του συνεταιρισμού απέρριψε το ΣτΕ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα, διαπιστώνοντας ότι παραβιάστηκε το 1ο πρόσθετο πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), που προστατεύει τα περιουσιακά δικαιώματα, σε βάρος του συνεταιρισμού λόγω της μακρόχρονης στέρησης της περιουσίας του.

Tα αυστηρά κριτήρια του ΣτΕ και η συμπεριφορά των ελληνικών Αρχών επί δεκαετίες μετά την αγορά της γης διατάραξαν τη δίκαιη ισορροπία μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού συμφέροντος, λόγω στέρησης της ακίνητης περιουσίας.  Το ευρωδικαστήριο δέχθηκε ότι ο νόμιμος σκοπός της προστασίας της φυσικής - πολιτιστικής κληρονομιάς, όσο σημαντική και αν είναι, δεν απαλλάσσει το κράτος από την υποχρέωσή του να αποζημιώνει τους ενδιαφερόμενους, όταν είναι υπερβολική η προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας τους.

Το ευρωδικαστήριο υπογραμμίζει τη μεγάλη σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος και ότι δεν θα έπρεπε να δίνεται απέναντί του προτεραιότητα στις οικονομικές επιταγές και έστω και σε ορισμένα θεμελιώδη δικαιώματα, όπως της ιδιοκτησίας, ιδίως όταν το κράτος έχει νομοθετήσει σχετικά.

Ωστόσο, περιορισμοί του δικαιώματος ιδιοκτησίας -συνεχίζει- μπορούν να είναι ανεκτοί μόνο υπό την προϋπόθεση σεβασμού μιας δίκαιης ισορροπίας μεταξύ των συμφερόντων (ατομικών και συλλογικών).

Στη συγκεκριμένη υπόθεση το Ευρωδικαστήριο δέχθηκε ότι παραβιάστηκε σε βάρος του συνεταιρισμού η δίκαιη ισορροπία που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό συμφέρον και επιφυλάχθηκε να καθορίσει αποζημίωση και για υπερβολική διάρκεια των σχετικών δικών.

Η ευρωκαταδίκη αναμένεται να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για την καταβολή από το Δημόσιο και άλλων αποζημιώσεων σε συνεταιρισμούς -και όχι μόνο- με αδρανοποιημένη για μεγάλο διάστημα ακίνητη περιουσία.

Αποκρούοντας ουσιαστικά την ιδιαίτερα προστατευτική νομολογία του ΣτΕ (που στηρίζεται, πάντως, στο άρθρο 24 του Συντάγματος), το Ευρωδικαστήριο του Στρασβούργου έκρινε ότι η ελληνική Δικαιοσύνη, απορρίπτοντας προσφυγή του συνεταιρισμού, χρησιμοποίησε ιδιαίτερα αυστηρά κριτήρια, καθώς εξομοίωσε κάθε οικόπεδο που βρίσκεται εκτός αστικής ζώνης με οικόπεδο που προορίζεται για γεωργική, πτηνοτροφική, δασοπονική εκμετάλλευση ή για αναψυχή του κοινού.

Το κομβικό αυτό σημείο της "ευρωκαταδίκης" αφήνει ανοικτή τη δυνατότητα διεκδίκησης αποζημίωσης των ιδιοκτητών που υφίστανται πολύ σοβαρούς περιορισμούς και σε περιοχές εκτός σχεδίου, ιδίως όταν το ίδιο το κράτος έχει επιδείξει κατά καιρούς αντιφατική συμπεριφορά, επιτρέποντας την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας.

Οικοδομικός Συνεταιρισμός Αναπήρων Πολέμου Αττικής

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο οποίο προσέφυγε ο Οικοδομικός Συνεταιρισμός Αναπήρων Πολέμου Αττικής, τους δικαίωσε.  Πρόκειται για τις αποφάσεις, 117309 της 13/07/206 και της 27/09/2007, που αφορούν στις υπ’ αριθμ. 35859/02 προσφυγές του Οικοδομικού Συνεταιρισμού Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου Αττικής προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Οι εκδοθείσες στο  Στρασβούργο αποφάσεις, δικαιώνουν τον Συνεταιρισμό των Αναπήρων και επιβάλλουν πρόστιμα σε βάρος του ελληνικού κράτους.  

Συγκεκριμένα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου:

1. Επιδίκασε υπέρ των προσφευγόντων ιδιοκτητών το ποσό των 5.000.000 ευρώ ως αποζημίωση υλικής βλάβης συν τους φόρους.

2. Επιδίκασε στους προσφεύγοντες συλλογικά το ποσό των 40.000 ευρώ συν τους φόρους, για δικαστικά έξοδα.

Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σε βάρος της Ελλάδος για τις ιδιοκτησίες του Υμηττού, ουσιαστικά αποκαλύπτουν αυτό που επί δεκαετίες έκρυβε το ελληνικό δημόσιο: ότι ο Οικοδομικός Συνεταιρισμός, κατέχει νομίμως ιδιωτική έκταση 100 στρεμμάτων στον Υμηττό. Σημειώνεται ότι γι’ αυτά τα 100 στρέμματα, στις αρχές της δεκαετίας του 1970 είχαν διεξαχθεί ομηρικές μάχες ακόμη και με κατοίκους, επειδή είχε επιχειρηθεί η καθ’ όλα νόμιμη ανοικοδόμηση κατοικιών από τους ιδιοκτήτες τους στις παρυφές του βουνού, όπου ευρίσκονται και οι εκτάσεις του Συνεταιρισμού. Ο τότε Δήμαρχος Χολαργού Αντώνης Πολύδωρας, είχε μάλιστα ζητήσει τη συνδρομή του τοπικού τύπου και άλλων φορέων της πόλης, για την αποτροπή ανέγερσης οικοδομών στον Υμηττό. Την ίδια στάση τήρησε και ο μετέπειτα Δήμαρχος Σ. Μαντάς, η δε πλειοψηφία των κατοίκων, χαρακτήριζε «καταπατητές του Υμηττού» τους νόμιμους ιδιοκτήτες των εκτάσεων του βουνού.

Αλλες αποφάσεις

Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (6/12/2007) κατέστη τελεσίδικη στις 2/6/2008, σύμφωνα με την οποία το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) έκρινε ότι η εκ των υστέρων επιβολή περιοριστικών όρων δόμησης, σε εκτός σχεδίου άρτιες και οικοδομήσιμες ιδιοκτησίες, απαξιώνει νομίμως αποκτηθέντα περιουσιακά στοιχεία. Συγκεκριμένα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επελήφθη της υπ’ αριθμ. 14216/2003 προσφυγής κατά του ελληνικού δημοσίου που κατέθεσε η εταιρεία "Ζάντε Μαραθονήσι ΑΕ" για μια περιοχή που αγόρασε το 1972 στην εκτός σχεδίου περιοχή Μαραθονήσι στη Ζάκυνθο, για τουριστική αξιοποίηση με βάση τους ισχύοντες όρους δόμησης. Ακολούθησε η προσφιλής στο ελληνικό δημόσιο μέθοδος συνεχών περιοριστικών μέτρων που τελικά απαγόρευσαν κάθε δυνατότητα δόμησης. Η υπόθεση αυτή είναι ιστορικής σημασίας, μια και ανοίγει τον δρόμο για την δικαίωση αναρίθμητων ιδιοκτητών που επλήγησαν από ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΕΣ νομοθετικές διατάξεις και ρυθμίσεις εις βάρος των ιδιοκτησιών, ΧΩΡΙΣ την πρόνοια μεταβατικών διατάξεων.

Επίσης, η Ανώνυμος Τουριστική Εταιρεία Ξενοδοχεία Κρήτης, με την υπ’ αριθμ. 35332/05 προσφυγή της κατά της Ελλάδος, απευθύνθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο με την απόφαση της 21ης  Φεβρουαρίου 2008 δικαίωσε την εταιρεία.

Έχει ιδιαίτερη αξία να δούμε το σκεπτικό της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, το οποίο κυριολεκτικά αποκρούει τις αποφάσεις του ελληνικού κράτους τις χαρακτηρίζει δε, αυθαίρετες:

«Η προσφεύγουσα εταιρεία καταγγέλλει το απόλυτο “πάγωμα” της περιουσίας της εξαιτίας του χαρακτηρισμού του επίμαχου ακινήτου ως “ζώνης Α – απόλυτης προστασίας”. Ειδικότερα, υποστηρίζει ότι τόσο η πρακτική των διοικητικών αρχών όσο και η υπ’αρ. 982/2005 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας έχουν εκμηδενίσει την αξία της περιουσίας της, χωρίς ωστόσο να έχει προβλεφθεί οποιασδήποτε μορφής αποζημίωση προς αποκατάσταση.

Για την Κυβέρνηση, το επιβληθέν βάρος στην επίμαχη περιουσία εξυπηρετούσε νόμιμο σκοπό, και συγκεκριμένα αυτόν της προστασίας του πολιτιστικού περιβάλλοντος. Περαιτέρω, η Κυβέρνηση επιβεβαιώνει ότι το επίμαχο ακίνητο βρίσκεται εκτός σχεδίου πόλεως και, ως εκ τούτου, έχει ως αποκλειστικό προορισμό τη γεωργική, πτηνοτροφική και δασοπονική εκμετάλλευση, καθώς και την αναψυχή του κοινού.

Επί της ουσίας, η προσφεύγουσα αμφισβητεί την ορθότητα του εφαρμοσθέντος από το Συμβούλιο της Επικρατείας κριτηρίου, στο μέτρο που αυτό δεν λαμβάνει υπόψη του το γεγονός ότι το ακίνητο ήταν οικοδομήσιμο κατά το χρόνο απόκτησης της κυριότητάς του. Επ’ αυτού η προσφεύγουσα καταγγέλλει ότι οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν διαδοχικά στο ακίνητό της εκμηδένισαν κατ’ ουσίαν την αξία του, γεγονός που συνιστά, στην πραγματικότητα, de facto απαλλοτρίωση.

Ωστόσο, η ανωτέρω απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας αποτέλεσε αμετάκλητη απόφαση εγχώριου δικαστηρίου, καθώς στο πλαίσιο της επίδικης διαδικασίας, δεν προβλέπεται κανένα ένδικο μέσο κατά της απόφασης αυτής.

Ενόψει όλων αυτών, το Δικαστήριο κρίνει ότι η προσφεύγουσα εταιρεία ορθώς αξιοποίησε τα ένδικα βοηθήματα που της αναγνωρίζει το ελληνικό δίκαιο. Θα πρέπει, επομένως, να απορριφθεί η ένσταση περί μη εξάντλησης των εσωτερικών ενδίκων μέσων, την οποία προέβαλε η Κυβέρνηση. Εξάλλου, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η υπό κρίση προσφυγή δεν είναι προδήλως αβάσιμη, υπό την έννοια του άρ. 35 §3 της Σύμβασης. Το Δικαστήριο υπογραμμίζει εξάλλου, ότι η υπό κρίση προσφυγή δεν γεννά κανένα άλλο λόγο απαραδέκτου. Επομένως, θα πρέπει να θεωρηθεί παραδεκτή.

Tο Δικαστήριο δεν μπορεί να αποδεχθεί τη θέση της Κυβέρνησης ότι δεν υπήρξε παραβίαση του δικαιώματος της προσφεύγουσας εταιρείας στην ελεύθερη διάθεση των αγαθών της.

Μολαταύτα, η εκμετάλλευση του επίμαχου ακινήτου κατέστη τελικώς αδύνατη μέσω μιας σειράς διοικητικών πράξεων: στις 21 Ιουνίου 1984 ο Υπουργός Περιβάλλοντος απέρριψε το αίτημα έκδοσης οικοδομικής άδειας στο επίμαχο ακίνητο· στις 28 Ιουνίου 1984 ο Υπουργός Περιβάλλοντος προέβη στο χαρακτηρισμό της περιοχής όπου βρίσκεται η επίδικη έκταση ως “ζώνης Α – απόλυτης προστασίας”, δηλαδή, ζώνης στην οποία απαγορεύονται απολύτως η δόμηση και η εκμετάλλευση.

Tο Δικαστήριο θα πρέπει να  εξετάσει κατά πόσον η επέμβαση στο δικαίωμα της προσφεύγουσας εταιρείας να διαθέτει ελεύθερα τα αγαθά της υπήρξε δικαιολογημένη, υπό το πρίσμα της δεύτερης παραγράφου του άρ. 1 ΠΠΠ (βλ. Οικοδομικός Συνεταιρισμός Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου Αττικής κ.λπ. κατά Ελλάδος,προσφυγή υπ’ αριθμ. 35859/02, §36, της 13ης Ιουλίου 2006).

Ο νόμιμος σκοπός της προστασίας του φυσικού ή πολιτιστικού περιβάλλοντος, ανεξαρτήτως της σπουδαιότητάς του, δεν απαλλάσσει το Κράτος από την υποχρέωσή του να αποζημιώσει τους ενδιαφερόμενους όταν η επέμβαση στο δικαίωμά τους στην περιουσία είναι δυσανάλογη.

Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η απαγόρευση δόμησης υπήρξε αποτέλεσμα μιας σειράς διοικητικών πράξεων, οι οποίες κατέστησαν κενό περιεχομένου το αρχικώς αναγνωρισμένο από το εθνικό δίκαιο δικαίωμα.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ  ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΟΜΟΦΩΝΑ

1.      Κηρύσσει την προσφυγή παραδεκτή·

2.    Κρίνει ότι υπήρξε παραβίαση του άρ. 6 §1 της Σύμβασης

3.     Κρίνει ότι υπήρξε παραβίαση του άρ. 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Σύμβασης·

4.    Κρίνει ότι το ζήτημα της εφαρμογής του άρ. 41 της Σύμβασης παρέλκει· […]».

Β) Συμβούλιο της Επικτατείας

Μετά από πολύχρονους δικαστικούς αγώνες των μελών του Οικοδομικού Συνεταιρισμού Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εργατοτεχνιτών Νομού Αττικής, το ΣτΕ έκρινε κατά πλειοψηφίαν, ότι η διοίκηση, με τις ενέργειές της, δημιούργησε την εύλογη προσδοκία στα μέλη του συνεταιρισμού ότι η επίδικη έκταση 621 στρεμμάτων που είχαν αγοράσει στο Πόρτο Γερμενό θα ήταν οικιστικά αξιοποιήσιμη. Οφειλε, επομένως, να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες είτε για την απαλλοτρίωση είτε για την ανταλλαγή της.

Η δικηγόρος Κέλυ Σταμούλη, που χειρίζεται την υπόθεση, είπε ότι «με αγωγή που έχουν καταθέσει οι εκπρόσωποι του Συνεταιρισμού Εργατοτεχνιτών από το 1999 διεκδικούν συνολική αποζημίωση από το ελληνικό Δημόσιο 74 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ η σημερινή τιμή ανά στρέμμα υπολογίζεται σε 117.388 ευρώ».

Σύμφωνα με την κ. Σταμούλη, τα μέλη του συνεταιρισμού υποβάλλονται για διάστημα περίπου 40 ετών σε μια φορολογική αιμορραγία υπέρ του ελληνικού Δημοσίου, ως ιδιοκτήτες ακινήτου, καθώς έχουν ήδη καταβάλει τεράστια ποσά για φόρους μεταβίβασης και ακίνητης πρεριουσίας, τη στιγμή που το Δημόσιο τους στερεί τη δυνατότητα να απολαύσουν την κυριότητά τους.

  Η υπόθεση αφορά ουσιαστικά εκατοντάδες συνεταιρισμούς (π.χ., δικαστικοί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι και εκατοντάδες άλλες επαγγελματικές κατηγορίες) που είχαν αγοράσει «καλή τη πίστει» τα εν λόγω οικόπεδα ως οικοδομήσιμα ή αξιοποιήσιμα και με τις αλλαγές του Συντάγματος βρέθηκαν με μια περιουσία η οποία δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί!

Το ΣτΕ έδωσε λύση σε ένα πρόβλημα που μετρά σχεδόν σαράντα χρόνια. Διότι τα περιουσιακά στοιχεία των συνεταιρισμών διαφόρων επαγγελματικών ομάδων πρακτικά αχρηστεύθηκαν, παρά το γεγονός ότι μεταγενέστερος νόμος (998/1979) προέβλεπε ότι οι εκτάσεις αυτές απαλλοτριώνονται υποχρεωτικά υπέρ του Δημοσίου ή ανταλλάσσονται με ίσης αξίας δημόσιες εκτάσεις.

Οι σύμβουλοι Επικρατείας για πρώτη φορά στα νομικά χρονικά αποδέχθηκαν ότι «με τις ενέργειές της η Διοίκηση πριν την ισχύ του νόμου 998/79 δημιούργησε την εύλογη προσδοκία στον αιτούντα Συνεταιρισμό ότι η επίδικη έκταση θα ήταν οικιστικά αξιοποιήσιμη. Κατόπιν τούτων όφειλε η Διοίκηση να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για την απαλλοτρίωση ή ανταλλαγή της δασικής εκτάσεως του αιτούντος Συνεταιρισμού κατ' εφαρμογή της διατάξεως της §3 του άρθρου 50 του νόμου 998/79 υπολογιζόμενης αξίας της έκτασης αυτής ως δασικής.

Για το λόγο αυτό μάλιστα «αναπέμπει την υπόθεση στη Διοίκηση για να προβεί στις απαιτούμενες νόμιμες ενέργειες σύμφωνα με το σκεπτικό παρούσας». Άλλωστε και η προηγούμενη απόφαση του ΣτΕ είχε αποδεχτεί τον ισχυρισμό, ότι η διοίκηση με τις ενέργειές της δημιούργησε την εύλογη προσδοκία στα μέλη του συνεταιρισμού ότι η επίδικη έκταση 621 στρεμμάτων που είχαν αγοράσει στο Πόρτο Γερμενό θα ήταν οικιστικά αξιοποιήσιμη. Όφειλε, επομένως, να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες είτε για την απαλλοτρίωση είτε για την ανταλλαγή της.

Ανάλυση περιπτώσεων

Τίτλοι ιδιοκτησίας

            με τίτλους ιδιοκτησίας

                        παλαιότητα τίτλων

πριν το 1885

                        μετά το  1885

            χαρακτηρισμός έκτασης κατά την αγορά

                        γεωργική έκταση

                        δασική έκταση

χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας

Οικοδομική άδεια (αφορά κτίσματα)

με άδεια

υπόσχεση άδειας ( οικοδομικοί συνεταρισμοί)

            χωρίς άδεια

νομιμοποίηση  (αφορά κτίσματα χωρίς άδεια)

τακτοποιημένα με το νόμο Τρίτση

μη τακτοποιημένα

Χρόνος οικοδόμησης

            πριν το 2011

            πριν το 2003

            πριν το  νόμο Τρίτση

Ποσοστό κάλυψης  έκτασης

μεγάλο

μέτριο

μικρό

Είδος κάλυψης

            δένδρα

            θάμνοι

Χρόνος κάλυψης

            διαχρονικά

            παλαιότερα (πότε ;) δασική έκταση  σήμερα  γεωργική

            παλαιότερα (πότε ;) γεωργική έκταση σήμερα δασική

           

Οικιστική ανάπτυξη περιοχής

μεγάλη

μέτρια

μικρή

                        καθόλου

Εγγύτητα σχεδίου πόλης

εκτός σχεδίου

      εντός ζώνης

      πλησίον σχεδίου

      μακριά από σχέδιο

εντός σχεδίου

Ένταξη σε σχέδιο  πόλης

είχε ενταχθεί αλλά καταργήθηκε  

είχε προγραμματιστεί αλλά δεν ολοκληρώθηκε  

δεν υπήρξε σχεδιασμός για ένταξη

Σημαντικότητα για οικονομική ανάπτυξη

            Μεγάλη

            Μέτρια

            Μικρή

Από όλους τους διαφορετικούς συνδυασμούς προκύπτουν πολλές περιπτώσεις.

Αρθρα 17 & 24 Συντάγματος

'Αρθρο 17: (Προστασία της ιδιοκτησίας, απαλλοτρίωση)

1. H ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Kράτους, τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος.
2. Kανένας δεν στερείται την ιδιοκτησία του, παρά μόνο για δημόσια ωφέλεια που έχει αποδειχθεί με τον προσήκοντα τρόπο, όταν και όπως ο νόμος ορίζει, και πάντοτε αφού προηγηθεί πλήρης αποζημίωση, που να ανταποκρίνεται στην αξία την οποία είχε το απαλλοτριούμενο κατά το χρόνο της συζήτησης στο δικαστήριο για τον προσωρινό προσδιορισμό της αποζημίωσης. Aν ζητηθεί απευθείας ο οριστικός προσδιορισμός της αποζημίωσης, λαμβάνεται υπόψη η αξία κατά το χρόνο της σχετικής συζήτησης στο δικαστήριο.

'Αρθρο 24: (Προστασία του περιβάλλοντος)

1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Oικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.
2. H χωροταξική αναδιάρθρωση της Xώρας, η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Kράτους, με σκοπό να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και η ανάπτυξη των οικισμών και να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης.
Oι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης. Η σύνταξη εθνικού κτηματολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους.

Σύστημα δημόσιας διαφθοράς και διαπλοκής και προπαγάνδας

Τα δύο κόμματα (μέχρι πρόσφατα) εξουσίας δίνουν κατά καιρούς υποσχέσεις για τακτοποίηση του θέματος αλλά επί της ουσίας δεν κάνουν τίποτε για να συνεχίσουν να κρατούν ομήρους για ψηφοθηρικούς λόγους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες και να συλλέγουν πρόστιμα.  Επίσης φοβούνται την έντονη αντίδραση διαφόρων ομάδων που εναντιώνονται σε λύση για διαφορετικούς λόγους :

α) Διάφορα αριστερά κόμματα  επειδή μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων τους είναι φανατικοί οικολόγοι και σύμφωνα με τη κοσμοθεωρία τους όλα ανήκουν στο κράτος.  Τα κόμματα αυτά ξεσηκώνονται όταν πρόκειται για δικαιώματα μεταναστών αλλά δεν διστάζουν να καταπατούν δικαιώματα Ελλήνων.

β)  Δικηγορικοί Σύλλογοι επειδή έρχονται πολλές υποθέσεις κάθε χρόνο στα δικαστήρια σχετικά με το δασικό και άλλα οικιστικά θέματα.

γ) Σύλλογοι Δασολόγων επειδή οι δασονόμοι και δασάρχες έχουν ένα επιπλέουν εισόδημα από τις μίζες.

δ) Διάφοροι δικαστές για το ίδιο λόγο.

ε) Περιβαλλοντικές ΜΚΟ για να δικαιολογήσουν  την ύπαρξη τους και να συνεχίσουν να παίρνουν κρατικές επιδοτήσεις.

Στο Παράρτημα 5 παραθέτουμε μια πιο ακραία άποψη που υποστηρίζεται από  μια  μικρή μειοψηφία ανάμεσα μας αλλά κερδίζει συνεχώς έδαφος. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν είναι σωστή αλλά διατηρούμε κάποιες επιφυλάξεις.

Τα ΜΜΕ έχουν συμβάλλει στο απίστευτο μέγεθος της παραπληροφόρησης:  α) από παντελή άγνοια β) για να αυξήσουν κυκλοφορία και  ακροαματικότητα  γ) για λόγους προπαγάνδας επειδή εξυπηρετούν συμφέροντα.

 

Έχει επικρατήσει στη κοινή γνώμη μια πολύ κακή γνώμη για όσους έχουν δασικό/οικιστικό πράβλημα. Χαρακτηρίζουν τους πολίτες αυτούς: καταπατητές, εμπρηστές, οικοπεδοφάγους, μεγαλοκαρχαρίες, χωρίς περιβαλλοντικές ευαισθησίες.  Σε αντίθεση με την εικόνα που έχει δημιουργηθεί από τα μέσα ενημέρωσης, οι άνθρωποι  αυτοί είναι μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος,  αγόρασαν νόμιμα ένα κομμάτι γης για να καλύψουν τις στεγαστικές ανάγκες τους (συχνά είναι το μόνο περιουσιακό τους στοιχείο) και το  άδικο και ανάλγητο Ελληνικό κράτος ταλαιπωρεί και καταπιέζει επί δεκαετίες. Οι περισσότεροι είναι φυσιολάτρεις και για αυτό αγόρασαν  γη σε φυσικό περιβάλλον. Υπάρχουν πράγματι ελάχιστοι καταπατητές, οικοπεδοφάγοι, εμπρηστές αλλά είναι πολύ μικρό ποσοστό επι του συνόλου. 

Είναι αστείο ότι όσοι έχουν ισχυρά διαμορφωμένη αρνητική άποψη επι του θέματος,  όπως και πολλοί φαντατικοί,  δεν γνωρίζουν πραγματικά τι εννοεί ο νόμος όταν αναφέρεται σε καταπάτηση δημόσιας δασικής έκτασης.  Νομίζουν ότι  κάποιοι κακοί και αναίσθητοι πάνε σε πραγματικά δάση και τα καταπατούν χωρίς να έχουν τίτλους ιδιοκτησίας. Δεν μπορούν να φανταστούν ότι και ένας  ιδιοκτήτης αγροκτήματος με τίτλους ιδιοκτησίας από το 1890, θεωρείται καταπατητής δημόσιας δασικής έκτασης  εάν υπήρχαν θάμνοι στο ένα τέταρτο της έκτασης το 1945.   Όσοι ενημερώθηκαν έμειναν έκπληκτοι και άφωνοι και άλλαξαν αμέσως άποψη. 

Κρατική φροντίδα δασών

Το κράτος  έχει αποδειχθεί ανίκανο να φροντίσει τα δάση και έτσι έχουν καταντήσει σκουπιδότοποι και χώρος απόρριψης μπάζων.  Το κράτος δεν μπορεί να κάνει ούτε τις απαιτούμενες ενέργειες πυροπροαστασίας με αποτέλεσμα κάθε φορά που ξεσπάει μια πυρκαγιά να καίγονται χιλιάδες στρέμματα αντί για λίγα μόνο στρέμματα.

Ποιός είναι ο βασικός λόγος που καίγονται τα δάση ;  Οι περισσότερες πυρκαγιές οφείλονται σε ατύχημα η απροσεξία. Κάποιες είναι εσκεμμένες. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση η ζημιά θα ήταν πολύ μικρότερη εαν είχαν γίνει οι ενέργειες πυροπροστασίας.  Η πυροπροστασία απαιτεί καθάρισμα της χαμηλής βλάστησης και διάνοιξη καθαρών ζωνών μέσα στο δάσος ούτως ώστε η φωτιά να περιοριστεί σε ένα μικρό κομμάτι.

Υπάρχουν φανατικοί η στενόμυαλοι που αντιτίθενται στη δημιουργία ζωνών διότι αυτό συνεπάγεται κόψιμο δένδρων και προτιμούν να καούν χιλιάδες στρέμματα παρά μόνο λίγα. Έχουν μάλιστα κατασκευάσει και σχετικές μελέτες να το αποδεικνύουν.  Στο Παράρτημα 4 παρατίθεται άρθρο που περιγράφει το μέγεθος της γραφειοκρατίας και της στενομυαλιάς.

Σύνταγμα νόμοι και ανθρώπινα δικαιώματα

Χρόνια τώρα διάφοροι επικαλούνται το Σύνταγμα και το ερμηνεύουν με το δικό τους τρόπο.  Διαβάζουν μόνο τα άρθρα και τις παραγράφους που τους συμφέρουν και τα υπόλοιπα τα αγνοούν.  Ισχυρίζονται ότι  ο μόνος τρόπος για να δοθεί λύση είναι η αλλαγή του άρθρου 24, η οποία ποτέ δεν γίνεται. Σαφέστατα η αλλαγή του άρθρου 24 του Συντάγματος θα ήταν θετικό βήμα και είναι κάτι που υποστηρίζουμε και επιθυμούμε. Ομως  εάν δεν εξασφαλιστεί η απαραίτητη κοινογουλευτική πλειοψηφία και κάτι τέτοιο δεν καταστεί εφικτό, μπορεί να λυθεί το πρόβλημα με αλλαγή νόμων και σωστή ερμηνεία του Συντάγματος.

Το Σύνταγμα δεν ορίζει τι είναι δάσος και με ποιούς τρόπους χαρακτηρίζεται, αλλά οι νόμοι.  Άρα το επιχείρημα ότι η λύση στο πρόβλημα προσκρούει στο Σύνταγμα είναι ένα ψευδές πολιτικό κατασκέυασμα.

Εκτός από το άρθρο 24 υπάρχει και το άρθο 17 που σαφέστα λέει ότι κανείς δεν στερείται της περιουσίας του μόνο εάν προηγηθεί πλήρης αποζημίωση.  Και τα δύο άρθρα παρατίθενται στο Παράρτημα 1.  Το κράτος  εις το όνομα ενός άρθρου παραβιάζει ένα άλλο αρθρο του Συντάγματος.  Επίσης πολλοί ισχυρίζονται ότι το Σύνταγμα απαγορεύει τη μεταβολή της χρήσης των δασικών εκτάσεων.  Αυτό είναι αναληθές καθώς επιτρέπεται η αλλαγή για λόγους  δημοσίου συμφέροντος. 

Οι περισσότερες περιοχές γύρω από την Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις είναι χαρακτηρισμένες δασικές.  Από τη στιγμή που η λειτουργική ανάπτυξη των πόλεων  εμποδίζεται απο τον χαρακτηρισμό εκτάσεων ως δασικές, το δημόσιο συμφέρον επιτάσσει την αλλαγή χρήσης δασικών εκτάσεων.  Επίσης σε περιοχές που υπάρχει μη αναστρέψιμη οικοδομική ανάπτυξη, το δημόσιο συμφέρον επιτάσσει την αλλαγή χρήσης και την ένταξη περιοχών σε σχέδιο πόλης.   Στη παράγραφο 11 αναλύονται τα οικονομικά οφέλη των προτεινόμενων λύσεων.  Την περίοδο αυτή που χώρα βρίσκεται σε δυσμενέστατη οικονομική κατάσταση, επιβάλλεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος η μεταβολή χρήσης δασικών εκτάσεων. 

Επίσης η  σύνταξη δασολογίου είναι υποχρέωση του κράτους βάσει του Συντάγματος. Το κράτος ακόμη δεν έχει συντάξει δασολόγιο. Τι φταίει ο πολίτης που αγοράζει γεωργική έκταση και στη συνέχεια χαρακτηρίζεται δασική; Γιατί πρέπει ο πολίτης να πληρώσει την κρατική ανικανότητα;

Οικοδομικοί συνεταιρισμοί και εταιρείες που κατέφυγαν στο Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δικαιώθηκαν μετά από πολυετείες και πολυδάπανους δικαστικούς αγώνες.  Λεπτομέρειες  παρατίθενται στο Παράρτημα 3.  Οι αποφάσεις επιβάλλουν βαριά πρόστιμα στο Ελληνικό Κράτος. Ο απλός ιδιοκτήτης κάποιας έκτασης  δεν έχει την δυνατότητα να προσφύγει στο Ευρωπαικό Δικαστήριο και  το Κράτος εκμεταλλεύεται αυτή την αδυναμία.

Κτίσματα σε δασικές εκτάσεις

Σε περιοχές όπως ο Αγιος Στέφανος, Σταμάτα, Ροδόπολη, πολίτες έκτισαν με νόμιμη άδεια οικοδόμησης σε εκτάσεις που στη συνέχεια χαρακτηρίστηκαν δασικές.  Απειλούνται με κατεδαφίσεις , κατασχέσεις και πρόστιμα.

Σε άλλες περιπτώσεις έκτισαν χωρίς άδεια μεν αλλά με τη πεποίθηση ότι κατέχουν αγροτική έκταση  για να πληροφορηθούν μετά την οικοδόμηση το δασικό χαρακτήρα της έκτασης. 

Όσοι κουράστηκαν να περιμένουν να αξιοποιήσουν τη γη τους  για το σκοπό που την είχαν αγοράσει έχουν δύο δρόμους να διαλέξουν. Ο ένας  είναι το «λάδωμα» δασοφυλάκων, δασαρχών, πολεοδόμων και σε πολλές περιπτώσεις δικαστών.  Ο άλλος είναι η ανελέητα εξοντωτική αντιμετώπιση της πολιτείας. Μπαίνουν στα γρανάζια της άδικης ελληνικής δικαιοσύνης που όπως καθε τι κρατικό ελληνικό  δεν δουλεύει σωστά.

Οι ποινικές καταδίκες για οικοδόμηση χωρίς άδεια σε δασική έκταση  είναι πολύμηνες, τα ποινικά πρόστιμα χιλιάδες ευρώ και τα διοικητικά μαζεύονται σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.  Τα Δασαρχεία στέλνουν χωριστά ιις μηνύσεις για κάθε κατασκευή (οικία, βόθρος, περίφραξη κλπ). Τα δικαστήρια αρνούνται να τα εκδικάσουν σαν μια περίπτωση. Για κάθε κατασκευή επιβάλλεται πολύμηνη καταδίκη και μεγάλη χρηματική ποινή και τεράστιο διοικητικό πρόστιμο.

Πολλές μηνύσεις στέλνονται σε λάθος διευθύνσεις, εκδικάζονται ερήμην και πολίτες συλλαμβάνονται χωρίς να γνωρίζουν ότι υπάρχει καταδίκη εις βάρος τους.  Χάνουν το δικαίωμα της πρώτης δίκης και πηγαίνουν κατευθείαν στο δεύτερο βαθμό.

Τα Δασαρχεία  στέλνουν την μήνυση σε όποιον βρουν στην ιδιοκτησία,  οποιαδήποτε χρονική στιγμή ακόμη και πολύ αργότερα από την ολοκλήρωση  της κατασκευής, ανεξάρτητα εάν είναι ιδιοκτήτης η όχι καθώς δεν αναγνωρίζουν τίτλους κυριότητας και θεωρούν καταπατητή όποιον βρεθεί στην έκταση έστω και εάν έχει πάει βόλτα. Στο δικαστήριο έχει πολύ μεγάλη βαρύτητα η κατάθεση του κάθε δασοφύλακα που εάν δεν «τα έχει πάρει»  είναι καταπέλτης.  Θεωρείται ότι σαν δημόσιος υπάλληλος δεν έχει λόγους να μην αποκαλύψει την αλήθεια.

Επεκτάσεις σχεδίου πόλεων και οικισμοί εκτός σχεδίου

Ο πληθυσμός των κατοίκων των ελληνικών πόλεων τα τελευταία 60 χρόνια  συνεχώς αυξάνεται με γοργό ρυθμό. Η  Πολιτεία έχει καταστεί ανίκανη να παρακολουθήσει αυτή την αύξηση με ανάλογες εντάξεις στα σχέδια πόλεων. Σαν αποτέλεσμα, παρόλο που Ελλάδα συνολικά έχει από τούς χαμηλότερους δείκτες  κατοίκων ανά εκταση στην Ευρώπη, οι  πόλεις της είναι οι πλέον πυκνοκατοικημένες.

Το πρόβλημα της στάθμευσης, η αυξημένη κίνηση, η έλλειψη πρασίνου, οι ψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται το καλοκαίρι, ο συνωστισμός, το χαμηλό ποσοστό επιφάνειας κατοικίας ανά  άτομο οφείλονται στο γεγονός ότι οι πόλεις είναι πυκνοκατοικημένες. Ακόμη και τα περισσότερα λεγόμενα προάστεια δεν είναι πραγματικά προάστεια αλλά «ψευτοπροάστεια»  ελληνικού τύπου, δηλαδή  πολυκατοικίες με μικρούς κήπους.  Αντίθετα στις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες (Ευρώπη,  Αμερική, Αυστραλία, Καναδά)  ένα μεγάλο μέρος  των κατοίκων των πόλεων ζει σε πραγματικά προάστια με χαμηλές (1-2 ορόφους) μονοκατοικίες/μεζονέτες, φαρδείς δρόμους, κήπους, δένδρα, φυτά, λουλούδια. Στην Ελλάδα αυτό είναι προνόμιο μόνο των πολύ πλουσίων.

Η μη ένταξη περιοχών στο σχέδιο πόλης οφείλεται α) σε κρατική ανικανότητα β) στο γεγονός ότι πολλές  περιοχές γύρω από την Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις είναι χαρακτηρισμένες δασικές.  Η αδυναμία του ελληνικού κράτους να εντάξει περιοχές σε σχέδιο έχει οδηγήσει στην ανάπυξη οικισμών εκτός σχεδίου πόλεων. Οι περιοχές αυτές αντιμετωπίζουν προβλήματα αποχέτευσης, ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, αποκομιδής σκουπιδιών, κατασκευής δρόμων κλπ. Το κράτος  αρνείται επι δεκαετίες να εντάξει τις περιοχές αυτές σε σχέδιο πόλης.

 Συχνάσε μιά περιοχή έχουμε ανάμεικτα πολλές διαφορετικές περιπτώσεις δηλαδή:  α) με άδεια σε γεωργική έκταση  β) με άδεια σε δασική έκταση γ) χωρίς άδεια σε γεωργική έκταση  δ) χωρίς άδεια σε δασική έκταση κλπ. 

Δασικό

Δίνεται η δυνατότητα να  προσφύγει κανείς με αίτηση χαρακτηρισμού στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Επιτροπή Επίλυσης Δασικών Υποθέσεων. Αυτές προχωρούν με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς και πολλές φορές κάνουν 15-20 χρόνια να ολοκληρωθούν.  Αιτήσεις πριν το 2000 εκκρεμούν  ακόμη στη Πρωτοβάθμια επιτροπή.  Σε περίπτωση που υπάρχουν  μηνύσεις από το Δασαρχείο, τα δικαστήρια δεν περιμένουν και πολίτες καταδικάζονται με πολύ βαριές ποινές και υπέρογκα πρόστιμα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις οι αιτήσεις είναι αδύνατο να έχουν θετική έκβαση γιατί ο χαραχτηρισμός δασικών εκτάσεων είναι άλλος ένας παραλογισμός.  Το μεγαλύτερο μέρος της χώρας θεωρείται δασική έκταση. Εάν μιά έκταση καλυπτόταν κατά ένα τέταρτο από θάμνους 70 χρόνια πριν τότε θεωρείται δασική έκταση.  Εάν μια γεωργική έκταση εγκαταλειφθεί για λίγα χρόνια και φυτρώσουν θάμνοι στο 25% τότε χαρακτηρίζεται δασική.

Είναι ασαφής ο τρόπος καθορισμού των ορίων της προς εξέταση έκτασης και ανάλογα μπορεί να βγούν διαφορετικά συμπεράσματα.  Η δασική υπηρεσία  αυθαίρετα διαλέγει το τρόπο ούτως ώστε να βγάλει το επιθυμητό αποτέλεσμα.  Υπάρχουν διαχρονικά καθαρές εκτάσεις, με χαμηλό ποσοστό κάλυψης μέσα σε ευρύτερες εκτάσεις με ψηλότερο ποσοστό κάλυψης.  Αυτές οι εκτάσεις θα πρέπει να χαρακτηριστούν γεωργικές εάν εξετασθούν μεμονωμένα.  Όμως  εξετάζονται μαζί με διπλανή έκταση ούτως ώστε ποσοστό κάλυψης να βγει άνω του ορίου χαρακτηρισμού έκτασης ως γεωργικής.

Δεν υπάρχει καμμία κατηγοριοποίηση.  Δηλαδή μια έκταση με τίτλους ιδιοκτησίας από το 1890, εντός ζώνης σχεδίου πόλεως,  όπου το 1945 υπήρχαν θάμνοι στο 25% αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο με μια έκταση χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας με 100% διαχρονική κάλυψη δένδρων.  Άλλο ένα παράδειγμα απίστευτου κρατικού παραλογισμού.  Στο Παράρτημα 2 επιχειρείται ανάλυση και κωδικοποίηση όλων των περιπτώσεων. 

Προσφάτως γίνεται προσπάθεια κατάρτισης δασικών χαρτών που προχωράει με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς και θα πάρει δεκαετίες για να ολοκληρωθεί.   Ταυτόχρονα, εν όψει της κατάρτισης των δασικών χαρτών οι επιτροπές επίλυσης δασικών θεμάτων έχουν σχεδόν σταματήσει να λειτουργούν. 

Οι δασικοί χάρτες  έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και χρόνια διότι  εάν υπήρχαν δεν θα είχαν υποστεί τόσες χιλιάδες πολίτες αυτή τη ταλαιπωρία και δεν θα είχε δημιουργηθεί αυτό το τεράστιο πρόβλημα.

Ο τρόπος  που γίνεται η προσπάθεια αυτή είναι  ασύστολη σπατάλη κρατικών πόρων σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης.  Οι δασικοί χάρτες θα καταρτισθούν σύμφωνα με τη παράλογη ισχύουσα νομοθεσία που χαρακτηρίζει σχεδόν όλη τη χώρα δασική έκταση.  Πρέπει πρώτα να αλλάξει ο ορισμός της δασικής έκτασης και να γίνει κατηγοριοποίηση και στη συνέχεια να καταρτισθούν δασικοί χάρτες.

Οι δασικοί χάρτες θα δώσουν λύση για τις εκτάσεις  που θα χαρακτηρισθούν  μη δασικές. Τι γίνεται όμως με τις περιπτώσεις που θα χαρακτηρισθούν δασικές;  Το πρόβλημα αυτό φάνηκε πολύ έντονα στην κατάρτιση των πρώτων δασικών χαρτών, όπου μεγάλες περιοχές με μη αναστρέψιμη οικιστική ανάπτυξη βρέθηκαν σε δασικές εκτάσεις.  

Η θέση της Πολιτείας είναι ότι θα περιμένει να καταρτίσει τους δασικούς χάρτες, να αξιολογήσει την κατάσταση και στη συνέχεια να ερευνήσει κάποιες λύσεις.  Δηλαδή «στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα» και το πρόβλημα θα διαιωνίζεται ακόμη για πολλές δεκαετίες.

Ιδιοκτησιακό

Το κράτος θεωρεί τις δασικές εκτάσεις δημόσιες. Οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να υποστούν μια απίστευτη δικαστική ταλαιπωρία με πολλά έξοδα και αμφίβολα αποτέλεσμα. Η παρόλογη ελληνική νομοθεσία απαιτεί τίτλους κυριότητας από το 1885, εποχή που οι περισσότερες συναλλαγές ήταν προφορικές.  Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας ακόμα και μέχρι το 1960 δεν γινόντουσαν συμβόλαια.  Το 1885 το μεγαλύτερο μέρος της χώρας δεν ανήκε στο  Ελληνικό κράτος.  Έτσι  χρειάζεται αναδρομή σε τίτλους του τουρκικού δικαίου (χοτζέτια, ταπιά κλπ.), διατυπωμένους χειρόγραφα στην αρχαία τουρκική νομική διάλεκτο, η οποία σήμερα είναι πρακτικά εντελώς αδύνατο να διαβαστεί ακόμη και από γνώστες της τουρκικής γλώσσας.

Η αναγνώριση "τεκμηρίου κυριότητας" κάθε ακινήτου στη χώρα υπέρ του Δημοσίου αντιβαίνει σε θεμελιώδεις αρχές της Ευρωπαϊκής και Διεθνούς έννομης τάξης (Σύμβαση της Ρώμης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Διακήρυξη του ΟΗΕ, σωρεία αποφάσεων του Δικαστηρίου του Στρασβούργου, οι οποίες επιβάλλουν το σεβασμό των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων του απλού πολίτη και δεν αναγνωρίζουν προνομιακά δικαιώματα στα Κράτη σε βάρος των ίδιων των πολιτών τους. 

Ακόμη και αν οι πολίτες σε ελάχιστες περιπτώσεις καταφέρουν να χαρακτηρίσουν το ακίνητο τους ιδιωτικό, δεν μπορούν να κτίσουν διότι απαγορεύεται κάθε μορφής οικιστική οικοδόμηση σε δασικές εκτάσεις.

Περιγραφή κίνησης και ποσοστό εκλογικού σώματος

Χιλιάδες Έλληνες πολίτες αγόρασαν γεωργική γη με νόμιμα συμβόλαια, ακολουθώντας καθόλα τη νόμιμη διαδικασία.  Πλήρωσαν φόρους, έκαναν τους απαιτούμενους ελέγχους στα Υποθηκοφυλάκια, τα δηλώνουν στην Εφορία.  Κατά τη διενέργεια των ελέγχων δεν προέκυψε κάτι για το ακίνητο.  

Σε πολλές περιπτώσεις έδωσαν όλες τις οικονομίες τους και το ακίνητο είναι η μονοδική περιουσία που έχουν. Κάποιο διάστημα μετά την απόκτηση του ακινήτου η δασική υπηρεσία τα χαρακτήρισε δασικά και ως  εκ τούτου δημόσια και οι ιδιοκτήτες  αλλά και οι επισκέπτες θεωρούνται καταπατητές.  

Ανάλογες δυσκολίες έχουν αντιμετωπίσει και αντιμετωπίζουν ξένοι που αγόρασαν γή για να κτίσουν ένα σπίτι και ελληνικές και ξένες εταιρείες που

έχουν αγοράσει γη για επιχειρηματική εκμετάλλευση. Σαν αποτέλεσμα πολλοί ξένοι επενδυτές είναι εξαιρετικά επιφυλακτικοί να επενδύσουν στην Ελλάδα γιατί υπάρχει φόβος η έκταση τους να χαρακτηριστεί ανά πάσα στιγμή δασική. 

Η ΕΛΟΚ είναι πανελλήνια συντονιστική επιτροπή συλλόγων, ομοσπονδιών, ομάδων, συνεταιρισμών που δραστηριοποιούνται σε τοπικό επίπεδο για οικιστικά ζητήματα με πρωτεύον το δασικό πρόβλημα. Συνετέλεσε στο να δοθεί μια λύση στο θέμα των αυθαιρέτων σε γεωργικές εκτάσεις.

Ενδέχεται, εάν  κριθεί απαραίτητο,  να μετεξελιχθεί σε  κάποια άλλη μορφή όπως κόμμα.

Ενδεικτικά αναφέρονται κάποιες περιοχές που υπάρχει δασικό η/και οικιστικό πρόβλημα:  Νέα Μάκρη, Μαραθώνας, Ραφήνα, Κερατέα, Πόρτο Ράφτη, Ωρωπός, Κορωπί, Παλλήνη, Βαρυμπόπη,  Αχαρνές, Πανόραμα Φυλής, Σταμάτα, Ροδόπολη, Αγιος Στέφανος,  Καπανδρίτι, Αφίδνες,  Γραμματικό, Σαλαμίνα, Μάνδρα,  Αγ.Θεόδωροι, Πόρτο Γερμενό, Ηλιούπολη, Ανω Γλυφάδα, Υμητός,  Ερέτρια, Μεσολόγγι, Χαλκιδική, Θεσαλονίκη, Λάρισα, Ηλεία.

Υπολογίζεται περίπου το 25% του εκλογικού σώματος αντιμετωπίζουν δασικά/οικιστικά προβλήματα:

α) Διακόσιες πενήντα χιλιάδες  αυθαίρετα βρίσκονται σε δασικές εκτάσεις,  δεν περιλαμβάνονται στην τελευταία  ρύθμιση, απειλούνται  με κατεδάφιση, πολύ βαριές ποινές  και υπέρογκα πρόστιμα.  Καθώς είναι αδύνατο να πληρωθούν τα πρόστιμα αυτά, οι ιδιοκτήτες κινδυνεύουν με κατασχέσεις περιουσιών.

β) Διακόσιες χιλιάδες οικόπεδα οικοδομικών συνεταιρισμών βρίσκονται σε χαρακτηρισμένες δασικές εκτάσεις και δεν μπορούν να οικοδομηθούν.

γ) Δεκάδες χιλιάδες αγροτεμάχια που δεν έχουν κτίσματα ούτε ανήκουν σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς βρίσκονται και αυτά σε δασικές εκτάσεις και το κράτος τα θεωρεί δημόσια.

δ) Τμήματα δήμων όπως ο Αγιος Στέφανος, Σταμάτα κλπ βρίσκονται σε δασικές εκτάσεις.

ε) Χιλιάδες ιδιοκτησίες σε περιοχές εκτός σχεδίου όπου υπάρχει μη αναστρέψιμη οικιστική ανάπτυξη και αντιμετωπίζουν προβλήματα αποχέτευσης, ύδρευσης,  αποκομιδής σκουπιδιών κλπ

Επειδή σε κάθε ακίνητο αντιστοιχούν πολλοί περισσότεροι του ενός ψηφοφόροι (παιδιά, γονείς, αδέλφια) υπολογίζονται  2 με 3 εκατομμύρια ψηφοφόροι.  Εάν κάποιο κόμμα πάρει ανοιχτά σαφή θέση, ένα μεγάλο κομμάτι αυτών των ψηφοφόρων θα το υποστηρίξει.  Εξετάζεται το ενδεχόμενο δημιουργίας  πολιτικού φορέα που θα αναζητήσει στήριμη απο άλλες κοινωνικές ομάδες που έχουν υποστεί καταπίεση από το Ελληνικό κράτος.  Μετεκλογικά θα αναζητήσει συνεργασίες με κόμματα που έχουν παρόμοιες θέσεις.