Κτίσματα σε δασικές εκτάσεις

Σε περιοχές όπως ο Αγιος Στέφανος, Σταμάτα, Ροδόπολη, πολίτες έκτισαν με νόμιμη άδεια οικοδόμησης σε εκτάσεις που στη συνέχεια χαρακτηρίστηκαν δασικές.  Απειλούνται με κατεδαφίσεις , κατασχέσεις και πρόστιμα.

Σε άλλες περιπτώσεις έκτισαν χωρίς άδεια μεν αλλά με τη πεποίθηση ότι κατέχουν αγροτική έκταση  για να πληροφορηθούν μετά την οικοδόμηση το δασικό χαρακτήρα της έκτασης. 

Όσοι κουράστηκαν να περιμένουν να αξιοποιήσουν τη γη τους  για το σκοπό που την είχαν αγοράσει έχουν δύο δρόμους να διαλέξουν. Ο ένας  είναι το «λάδωμα» δασοφυλάκων, δασαρχών, πολεοδόμων και σε πολλές περιπτώσεις δικαστών.  Ο άλλος είναι η ανελέητα εξοντωτική αντιμετώπιση της πολιτείας. Μπαίνουν στα γρανάζια της άδικης ελληνικής δικαιοσύνης που όπως καθε τι κρατικό ελληνικό  δεν δουλεύει σωστά.

Οι ποινικές καταδίκες για οικοδόμηση χωρίς άδεια σε δασική έκταση  είναι πολύμηνες, τα ποινικά πρόστιμα χιλιάδες ευρώ και τα διοικητικά μαζεύονται σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.  Τα Δασαρχεία στέλνουν χωριστά ιις μηνύσεις για κάθε κατασκευή (οικία, βόθρος, περίφραξη κλπ). Τα δικαστήρια αρνούνται να τα εκδικάσουν σαν μια περίπτωση. Για κάθε κατασκευή επιβάλλεται πολύμηνη καταδίκη και μεγάλη χρηματική ποινή και τεράστιο διοικητικό πρόστιμο.

Πολλές μηνύσεις στέλνονται σε λάθος διευθύνσεις, εκδικάζονται ερήμην και πολίτες συλλαμβάνονται χωρίς να γνωρίζουν ότι υπάρχει καταδίκη εις βάρος τους.  Χάνουν το δικαίωμα της πρώτης δίκης και πηγαίνουν κατευθείαν στο δεύτερο βαθμό.

Τα Δασαρχεία  στέλνουν την μήνυση σε όποιον βρουν στην ιδιοκτησία,  οποιαδήποτε χρονική στιγμή ακόμη και πολύ αργότερα από την ολοκλήρωση  της κατασκευής, ανεξάρτητα εάν είναι ιδιοκτήτης η όχι καθώς δεν αναγνωρίζουν τίτλους κυριότητας και θεωρούν καταπατητή όποιον βρεθεί στην έκταση έστω και εάν έχει πάει βόλτα. Στο δικαστήριο έχει πολύ μεγάλη βαρύτητα η κατάθεση του κάθε δασοφύλακα που εάν δεν «τα έχει πάρει»  είναι καταπέλτης.  Θεωρείται ότι σαν δημόσιος υπάλληλος δεν έχει λόγους να μην αποκαλύψει την αλήθεια.