Επεκτάσεις σχεδίου πόλεων και οικισμοί εκτός σχεδίου

Ο πληθυσμός των κατοίκων των ελληνικών πόλεων τα τελευταία 60 χρόνια  συνεχώς αυξάνεται με γοργό ρυθμό. Η  Πολιτεία έχει καταστεί ανίκανη να παρακολουθήσει αυτή την αύξηση με ανάλογες εντάξεις στα σχέδια πόλεων. Σαν αποτέλεσμα, παρόλο που Ελλάδα συνολικά έχει από τούς χαμηλότερους δείκτες  κατοίκων ανά εκταση στην Ευρώπη, οι  πόλεις της είναι οι πλέον πυκνοκατοικημένες.

Το πρόβλημα της στάθμευσης, η αυξημένη κίνηση, η έλλειψη πρασίνου, οι ψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται το καλοκαίρι, ο συνωστισμός, το χαμηλό ποσοστό επιφάνειας κατοικίας ανά  άτομο οφείλονται στο γεγονός ότι οι πόλεις είναι πυκνοκατοικημένες. Ακόμη και τα περισσότερα λεγόμενα προάστεια δεν είναι πραγματικά προάστεια αλλά «ψευτοπροάστεια»  ελληνικού τύπου, δηλαδή  πολυκατοικίες με μικρούς κήπους.  Αντίθετα στις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες (Ευρώπη,  Αμερική, Αυστραλία, Καναδά)  ένα μεγάλο μέρος  των κατοίκων των πόλεων ζει σε πραγματικά προάστια με χαμηλές (1-2 ορόφους) μονοκατοικίες/μεζονέτες, φαρδείς δρόμους, κήπους, δένδρα, φυτά, λουλούδια. Στην Ελλάδα αυτό είναι προνόμιο μόνο των πολύ πλουσίων.

Η μη ένταξη περιοχών στο σχέδιο πόλης οφείλεται α) σε κρατική ανικανότητα β) στο γεγονός ότι πολλές  περιοχές γύρω από την Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις είναι χαρακτηρισμένες δασικές.  Η αδυναμία του ελληνικού κράτους να εντάξει περιοχές σε σχέδιο έχει οδηγήσει στην ανάπυξη οικισμών εκτός σχεδίου πόλεων. Οι περιοχές αυτές αντιμετωπίζουν προβλήματα αποχέτευσης, ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, αποκομιδής σκουπιδιών, κατασκευής δρόμων κλπ. Το κράτος  αρνείται επι δεκαετίες να εντάξει τις περιοχές αυτές σε σχέδιο πόλης.

 Συχνάσε μιά περιοχή έχουμε ανάμεικτα πολλές διαφορετικές περιπτώσεις δηλαδή:  α) με άδεια σε γεωργική έκταση  β) με άδεια σε δασική έκταση γ) χωρίς άδεια σε γεωργική έκταση  δ) χωρίς άδεια σε δασική έκταση κλπ.